Lee Rhodes pencerelere dikkat ediyor. “Ben bir eve giren ve bakmak için cama doğru hareket eden insanlardan biriyim” diyor. 1930'ların Seattle evinde kocası Peter Seligmann ile paylaştı: “Amacım sakin ve düzenli kalmaktı. Bu bir masal ortamı, ve dışarıda olmasaydık, en azından gözlerimizi yönlendirmemiz gerektiğini hissettim. Orada."
Bu amaçla, çıplak pencereler güneş ışığına davet eder. Sıcak ahşap zeminler ve mobilyalar ile gril paleti, dumanlı maviler ve yumuşak beyazlar paleti, Washington Gölü manzarasını yansıtmaktadır. Lee, “Tüm yumuşak yağmur ve sis bu sakinliği kozasını yaratıyor” diyor. "Yumuşak, nazik bir ışık - çok fazla sarsacak bir şey yok - ve kesin olan bir şey var, güzel ışığa çekiliyorum." Aslında, o işi yaptı.
Favori oturma odası aydınlatma fikirlerimizden bazılarını görün.
32 yaşındayken Lee'ye kanser teşhisi kondu. Kemoterapi tedavileri ile üç küçük çocuğunun bakımını yaparken tefekkür için çok az zamanı vardı. Fakat bir gün renkli bir cam adak şamasına bir çay ışığı düşürdü. “Orada durup camın içindeki ışığın yanıp söndüğünü izlemeye devam ettim. Renk beni bir an için durmaya başladı, bu da kelimelere koyamayacağım şekilde katartikti.” Adalet sahiplerine hastalık veya kayıpla mücadele eden başkalarına vermeye başladı. “Bu nezaket yaymanın bir yoluydu.”
Bu basit amaç Glassybaby oldu. Şirketi, hayal edebileceği hemen hemen her renkte (bugüne kadar yaklaşık 500 adet) cam adak sahiplerini yapar ve temel ihtiyaçlarını karşılamak ve aynı zamanda ciddi hastalıklarla mücadele etmek isteyen insanlara gelirin yüzde 10'unu bağışlama sözü verir. “Hayatım için mücadele çok yoğundu” diyor. “Ve bununla savaşmak için imkanlarım vardı. Ama kemoterapi tedavilerime sık sık gelmeyen arkadaşlıklar kurdum, çünkü nakilleri karşılayamıyor ya da çocuk bakımı için para ödeyemiyorlardı.” Bugüne kadar şirket 8 milyon dolardan fazlasını verdi.
Kendi DIY fotoğraf mumlarını hazırla.
Lee, rengarenk cam kreasyonlarını mülküne, pencere kenarlarına, sehpalara, hatta bir liman rıhtımına yayar. “Çok fazla şeyim yok, ama çok fazla Glassybabie'm var. Her biri güzel ışık saçar. Ve hadi yüzleşelim, bir evin buna yeteri kadarı olamaz.”
Mutfakta Lee, iki yarımadaya yer açmak için bir duvar çıkardı ve orijinal ağacın bir kısmını pencerenin önündeki raf olarak geri dönüştürdü.
Lee, otuz yıldır Roy McMakin akçaağaç masasına sahipti. Amazon'dan aldığı ergonomik Varier sandalyelerle kuşattı. “İnanılmaz derecede rahatlar, artı eski masama kadar çektiğimde mutfakta beklenmedik bir dokunuş eklediler” diyor. Sandalyeler rahatlıkları için övgüyle karşılanır ve duruşunuzu geliştirmeye yardımcı olur.
Diğer yemek sandalyesi stillerine buradan göz atın.
Yaratıcı yeniden kullanımın bir başka vuruşunda, Lee ve Peter bu köşkü eski bir yoldan gelen parke taşlarından çıkardılar. “Burada bir kalabalığı besleyebilir ve fırını pizza partileri için sık sık kullanabiliriz. Akşamları tüm küçük ışıklar parladığında büyülü bir yer.” Yapıdaki bazı eksik taşlar, kullanılan ışıkların çoğunu yerleştirmek için doğal koylar yapar.
Lee'nin adak sahiplerinin geçit töreni, çiftin mülk üzerindeki en sevilen yerlerinden birine, göle bakan bir çift Adirondack sandalyesine götürür. “Biz yıllarca parklarımızda olabiliriz, ama burada yaşıyoruz. Hayal edebileceğim en huzurlu yer” diyor.
